Uitleg
De namen van de zwarte toetsen worden afgeleid
van de witte toetsen waar ze vlak naast liggen. Elke zwarte toets kan worden
benoemd en genoteerd met behulp van de witte toets links ervan (= eronder)
en met de witte toets rechts ervan (= erboven). Op de notenbalk wordt dan
ook van twee verschillende tekens gebruik gemaakt om aan te geven dat je
een zwarte toets moet spelen. Zwarte toetsen worden net als de witte aangegeven
door bolletjes op de notenbalk. Maar nu wordt er voor het bolletje nog
een extra tekentje geplaatst, het voorteken. Er zijn twee soorten voortekens:
een kruis (#) en een mol (b). Een kruis ziet er uit als het
"hekje" in computertaal. Een mol lijkt erg op de gewone letter b. Omdat
heel vaak problemen ontstaan bij het correct weergeven van mollen in een
gewone leestekst, gebruik ik hier de gewone letter b.
Een kruis wordt gebruikt voor de
zwarte toets rechts naast de witte, terwijl de mol
wordt
gebruikt voor de zwarte toets links ervan. De naamgeving
van de zwarte toetsen is als volgt.
Bij kruisen komt er altijd -is achter
de naam van de witte toets.
Bij mollen komt er altijd -es achter de
naam van de witte toets, en soms alleen -s.
Hieronder zie je twee plaatjes die al deze theorie
misschien meer verduidelijken dan alle tekst hierboven. Allereerst het
overzicht van alle zwarte toetsen benoemd en genoteerd als kruisen:
Hieronder zie je hetzelfde deel van een toetsenbord,
maar nu zijn alle toetsen benoemd en genoteerd als mollen:
Naar aanleiding van deze twee plaatjes nog twee
opmerkingen:
Ik heb je tot nu toe niet veel verteld over het nut van de maatstrepen (de vertikale strepen door de notenbalk). Eén van de funkties is de beperking van de geldigheid van kruisen en mollen. Een voorteken blijft de hele maat geldig tot de eerstvolgende maatstreep. In de meeste stukken schrijf ik in deze module toch een extra, eigenlijk overbodig voorteken, omdat je al aan zoveel dingen moet denken als je begint met leren pianospelen. Maar later zal dat minder en minder gebeuren.
Ik kan me voorstellen dat je je afvraagt waarom
één naam voor een zwarte toets niet voldoende is. Ik zal
dit proberen te verduidelijken met een voorbeeld. Denk eens aan Ludwig
van Beethoven die für Elise wil gaan opschrijven. Stel dat hij dat
doet door het begin te noteren als: e - es - e - es - e.
In noten ziet dat er zo uit:
Je ziet dat er heel wat voortekens nodig zijn
om het begin van für Elise correct te noteren. Als Beethoven dit melodietje
noteert met een dis in plaats van een es, ziet
hetzelfde fragment er zo uit:
Je ziet dat Beethoven op deze manier met veel
minder voortekens dezelfde melodie kan noteren. Het eerste kruis voor de
d
blijft gewoon geldig totdat het wordt opgeheven door het herstellingsteken.
Ik kan me voorstellen dat je nog wel een paar vragen hebt over mollen en
kruisen. Later zul je er nog meer over leren. Nu is het voldoende als je
weet dat elke zwarte toets twee namen heeft, en dat deze zó worden
gebruikt dat het notenbeeld zo rustig mogelijk is.
Oefeningen
Big Ben (kruisen) |
|
|
|
Big Ben (mollen) |
|
|
|
De Wasserette Blues |
|
|
|
De Drumstel-Rock |
|
|
|
Japans Liedje (kruisen) |
|
|
|
Japans Liedje (mollen) |
|
|
|
Aurora Nova |
|
|
|
The Pink Panther |
|
|
|
|
|
|