"An die schöne blaue Donau" is een lange en lastige melodie. Je kunt er maar beter niet aan beginnen, want met je huidige ervaring is het stuk eigenlijk te moeilijk. Maar misschien vind je het een uitdaging om het toch te proberen. Je leert er in elk geval heel goed door notenlezen, want door het vele heen en weer springen moet je goed in groepjes lezen en de noten zelf heel goed weten. Een paar tips. De eerste zes regels horen bij elkaar; ze lijken ook op elkaar. De laatste twee regels zijn duidelijk anders. De eerste zes regels bestaan steeds uit twee delen. Bij de eerste helft van elke regel heb ik een eenduidige vingerzetting geschreven. Ik raad je met klem aan ditzelfde te doen voor de tweede helft van elke regel. Het kan op veel verschillende manieren. Kies per regel uit wat jou goed bevalt, schrijf die vingerzetting erbij en houd je daar aan. Realiseer je dat door het gebruik van de oktaveringstekens ( de 8...........) je de tweede helft van elke regel maar liefst twee oktaven hoger moet spelen dan de eerste helft. Strauss dacht daar indertijd anders over; hij vond één oktaaf genoeg. Als je meer voor de visie van Strauss gaat (en die heeft het stuk per slot gecomponeerd) raad ik je aan met typex alle 8........... weg te halen. Maar toch, 't heeft wel iets geestigs, die heel hoge nootjes. En je maakt meteen kennis met een nieuw stuk van het toetsenbord. Probeer in elk geval niet beide helften van elke regel met je vingers te "overspannen", je zou waarschijnlijk binnen de kortste keren in een kramp schieten. En met de vingerzetting die ik erbij heb gezet kan het zelfs niet. Een goede oefening is: alleen alle eerste helften goed door te nemen, en vervolgens alle tweede helften. Onderschat trouwens de laatste twee regels niet: je moet meer gymnastische toeren uithalen dan je op het eerste gezicht zou denken. Succes!