"An die schöne blaue Donau" is een lange en lastige melodie. Je kunt
er maar beter niet aan beginnen, want met je huidige ervaring is het stuk
eigenlijk te moeilijk. Maar misschien vind je het een uitdaging om het
toch te proberen. Je leert er in elk geval heel goed door notenlezen, want
door het vele heen en weer springen moet je goed in groepjes lezen en de
noten zelf heel goed weten. Een paar tips. De eerste zes regels horen bij
elkaar; ze lijken ook op elkaar. De laatste twee regels zijn duidelijk
anders. De eerste zes regels bestaan steeds uit twee delen. Bij de eerste
helft van elke regel heb ik een eenduidige vingerzetting geschreven. Ik
raad je met klem aan ditzelfde te doen voor de tweede helft van elke regel.
Het kan op veel verschillende manieren. Kies per regel uit wat jou goed
bevalt, schrijf die vingerzetting erbij en houd je daar aan. Realiseer
je dat door het gebruik van de oktaveringstekens ( de 8...........) je
de tweede helft van elke regel maar liefst twee oktaven hoger moet spelen
dan de eerste helft. Strauss dacht daar indertijd anders over; hij vond
één oktaaf genoeg. Als je meer voor de visie van Strauss
gaat (en die heeft het stuk per slot gecomponeerd) raad ik je aan met typex
alle 8........... weg te halen. Maar toch, 't heeft wel iets geestigs,
die heel hoge nootjes. En je maakt meteen kennis met een nieuw stuk van
het toetsenbord. Probeer in elk geval niet beide helften van elke regel
met je vingers te "overspannen", je zou waarschijnlijk binnen de kortste
keren in een kramp schieten. En met de vingerzetting die ik erbij heb gezet
kan het zelfs niet. Een goede oefening is: alleen alle eerste helften goed
door te nemen, en vervolgens alle tweede helften. Onderschat trouwens de
laatste twee regels niet: je moet meer gymnastische toeren uithalen dan
je op het eerste gezicht zou denken. Succes!